وفات حضرت زینب(س) را تسلیت عرض میکنیم
حضرت زینب سلام الله علیها در سال ششم و به روایتی در سال پنجم قمری، دو سال پس از تولد امام حسین علیه‌السلام در حیات جدش حضرت محمد صلی الله علیه و آله در مدینه منوره دیده به جهان گشود.
پدرش امیرمؤمنان علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام و مادرش حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دختر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می‌باشند. وی در خانواده‌ای دیده به جهان گشود که مهبط جبرئیل امین و محل نزول وحی و ارتباط با ذات باری تعالی بود؛ همان خانواده و بیتی که به گواهی قرآن مجید ساکنان آن همگی پاک و پاکیزه و معصوم می‌باشند.
زیرا جدش حضرت محمد صلی الله علیه و آله پدرش حضرت علی مرتضی علیه‌السلام مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها برادرانش امام حسن‌مجتبی علیه‌السلام و امام حسین سیدالشهدا علیه‌السلام بودند که پنج تن آل عبا می‌باشند و انس و جن و فرشتگان به نام نامی آنان افتخار و تبرک می‌کنند. به هر روی این کودک سعادتمند در خردسالی مادرش را از دست داد و در خانه خویش به جای مادر مهربان مورد احترام همگان قرار گرفت.
وی در سنین جوانی از میان خواستگاران متعدد با اذن و اجازه پدر ارجمندش حضرت علی علیه‌السلام پسرعمویش عبدالله بن جعفر را که جوانی اصیل، شرافتمند، دلیر، متعهد و سخاوتمند بود، پذیرفت و به عقد و نکاح وی درآمد و در خانه وی دارای فرزندانی چند شد که وجود دو تن از آن‌ها، قطعی و مورد اتفاق است و آن دو عبارتند از:
عون اکبر که در کربلا شهید شد و ام‌کلثوم که به ازدواج پسرعمویش درآمد. غیر از آن دو نام فرزندان دیگری چون علی، عبدالله، عباس، جعفر و محمد نیز گفته شده است که مورد اتفاق جمعی نیست.
حضرت زینب سلام الله علیها با این که به خانه همسرش نقل مکان کرده بود، ولی هیچ گاه خانواده پدری خویش را ترک نکرد و در تمام رویدادها و حوادث کوچک و بزرگ در کنار پدر مهربان و برادران ارجمندش امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام بود و در واقع، پس از حضرت زهرا سلام الله علیها رهبری زنان متعهد و ولایتمدار را بر عهده داشت و آن را به نیکی و شایستگی تمام اداره می‌نمود.
اوج ایثارگری، فداکاری و کمالات روحی وی در واقعه کربلا به منصه ظهور رسید. حضرت زینب سلام الله علیها تا هنگامی که برادرش امام حسین علیه‌السلام زنده بود، مشاور و مایه دلگرمی آن حضرت بود و با این که فرزندی از وی به نام عون بن عبدالله در صحنه کربلا به شهادت رسیده بود، در عین حال تلاش فراوانی به عمل آورده که روحیه رزمی ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام را با رفتار و گفتار خویش تقویت کرده و خاطر آن جناب را از بازماندگان، آسوده نماید.
پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام فصل نوینی در حیات سیاسی و اجتماعی حضرت زینب سلام الله علیها آغاز گردید و وی با سرپرستی اسیران و بازماندگان شهیدان کربلا و تحمل اسارت کوفه و شام و خواندن خطبه‌های غرّا در مجلس عبیدالله بن زیاد در کوفه و در مجلس یزید بن معاویه در شام، قیام برادرش امام حسین علیه‌السلام را به کمال رسانید و به افشاگری حکومت جائرانه یزید پرداخت و چنان صحنه را بر وی تنگ کرد که که یزید با تمام تکبرها و غرورهای شیطانیش، سر تسلیم فرود آورد و از کشتن امام حسین علیه‌السلام و یارانش اظهار ندامت کرد و آن را به گردن عبیدالله بن زیاد انداخت و بدین لحاظ در صدد دلجویی از اسیران و بازماندگان واقعه کربلا برآمد و آنان را محترمانه به مدینه منوره برگردانید.
حضرت زینب سلام الله علیها پس از بازگشت به مدینه بر اثر داغ از دست دادن عزیزان و اندوه بی‌پایان واقعه کربلا، از نظر جسمی روزبروز ضعیف‌تر می‌شد و توان خویش را از دست می‌داد و سرانجام پس از هیجده ماه و پنج روز از واقعه کربلا و در 56 سالگی در 15 رجب سال 62 قمری وفات یافت.
محل وفات اندوهبار و به تبع آن، محل دفن بدن مطهرش چندان مورد اتفاق مورخان و سیره‌نگاران نیست. برخی آن را در مدینه برخی در شام و برخی در مصر می‌دانند.
هم‌اکنون غیر از قاهره مصر که بارگاه مجللی به نام وی وجود دارد و مزار دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام در شمال آفریقا است، در حاشیه جنوبی شهر دمشق پایتخت سوریه و در شهرک زینبیه نیز زیارتگاه باشکوهی وجود دارد که شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام از سراسر دنیا برای زیارت قبر مطهر آن بانوی بزرگ علوی و فاطمی، بدان جا می‌روند و با خواندن فاتحه و قرائت قرآن، بر روح بلند دختر امیرمؤمنان علیه‌السلام یعنی حضرت زینب کبری سلام الله علیها درود و سلام می‌فرستند.